เมื่อท่านข้ามสะพานข้ามคลองสามเสนเข้าสู่บ้านเซเวียร์แล้ว สิ่งแรกที่ท่านจะสังเกตเห็นได้ชัดก็คือ โบสถ์ เมื่อเข้ามายืนใกล้ๆ ตัวโบสถ์ ประมาณตรงระหว่างกลางของปีกบันไดสองด้านที่จะเข้าสู่ตัวโบสถ์ จะมีสระน้ำเล็กๆ อยู่สระหนึ่ง บนกำแพงเหนือ
สระน้ำนี้จะมีอิฐสองก้อนขนาดต่างกัน อิฐสองก้อนนี้ถือเป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ เนื่องจากว่าอิฐก้อนเล็กนั้นได้มาจากซากโบสถ์ของคณะพระเยซูเจ้าที่จังหวัดอยุธยา ส่วนก้อนใหญ่นั้นได้มาจากซากหอคอยของคณะเยสุอิตที่จังหวัดลพบุรี ซากปรักหักพังทั้งสองแห่งนี้ยังคงมีอยู่จนถึงปัจจุบันนี้
ที่จังหวัดอยุธยา จะมีเนินดินเล็กๆ อยู่บนฝั่งตะวันตกของแม่น้ำเจ้าพระยา ซึ่งห่างจากตัวจังหวัดปัจจุบันไปทางทิศใต้ประมาณ 2-3 กม. ซึ่งคนแถบนั้นเรียกว่า “บ้านเยสุอิต” บนเนินดินดังกล่าวนี้มีซากของบันไดหินซึ่งเหลือ 2 ขั้น ก้อนอิฐ และอ่างน้ำเสกซึ่งทำด้วยหินและจาก “บ้านเยสุอิต” ไปทางทิศเหนือไม่ไกลเท่าใดนักจะมีเนินดินเล็กลักษณะคล้ายกันเรียกว่า “บ้านยาโคบิน” คือ บ้านคณะนักบวชดอมินิกัน
ที่จังหวัดลพบุรี จะมีซากปรักหักพังอยู่ในป่าทางทิศตะวันออกของทางรถไฟซึ่งอยู่ห่างจากตัวจังหวัดปัจจุบันไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ ซากปรักหักพังนี้ยังคงมองเห็นได้ชัดเจน มีความสูงประมาณ 8-10 เมตร ชาวบ้านแถบนั้นเรียกว่า “เสาเปาโล” ปัจจุบันยังไม่มีใครบอกได้แน่นอนว่า ซากดังกล่าวนี้เป็นอะไร แต่สันนิษฐานว่าเป็นหอคอยซึ่งใช้เป็นหลักเขตของบ้านของคณะเยสุอิตยสุอิต
แผนที่นี้มาจาก ค.ศ. ที่ 17 เมื่อทูตฝรั่งเศสเข้ามาในเอเซียอาคเนย์เป็นครั้งแรก (ค.ศ. 1685)
นำโดย Chevalier de Chaumont พร้อมด้วยสมาชิกของคณะเยสุอิตหกคน